Glazen tuindeur (Opdracht 4)

Boos loop ik naar de wc, omdat ik een spelletje heb verloren. Ik zet mijn bokkenpruik op en blijf daar eventjes zitten. Ik hoor mijn vader roepen dat ik me niet zo moet aanstellen. Na een tijdje besluit ik de wc uit te komen. Ik wil boos naar buiten rennen, de tuin in. Ik zie te laat dat de glazen tuindeur, die net nog open stond, nu gesloten is. Ik struikel door de glazen tuindeur deur heen. Geshockeerd blijf ik stilstaan. Ik ben stil van al het bloed dat ik zie en kan niks anders dan voor me uit blijven staren. Mijn vader begeleidt mij naar een stoel, belt een ambulance en daarna mijn moeder. Voor ik het weet zit ik in de ambulance met mijn moeder naast me, onderweg naar het ziekenhuis.