1 april 2016, het is zover... Mijn avontuur als au pair op Curacao gaat beginnen. Zenuwachtig en doodstil zitten we met zijn zessen in de auto, op naar Schiphol. Als we er eenmaal zijn eten we stil met z'n zessen een broodje, niemand weet iets te zeggen. Dan gaat het echt gebeuren, afscheid nemen voor een half jaar. Dikke tranen bij iedereen. Op dat moment wil ik het liefste in de auto stappen en mee terug rijden naar Tilburg. Maar ik ga het avontuur tegemoet.
10 uur lang alleen in het vliegtuig, de zenuwen gieren door mijn lijf. Ik land op Hato, het vliegveld van Curacao. Nu ga ik eindelijk het gezin in het echt ontmoeten. De minuten lijken uren te duren. Daar staan ze, 3 schatten van jongens. Ze ontvangen me met open armen en meteen krijg ik 3 dikke knuffels. Dit gaat helemaal goedkomen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten